Op de laatste dag van het NK stonden de keirin en de puntenkoers voor Rozanne op het programma. ’s Morgens voelden de benen niet meer zo goed en er begonnen ondanks de goede verzorging van René wat pijntjes op te spelen. Al met al beloofde het niet veel goeds voor de dag en dat beeld werd bevestigd door de eerste kwalificatieronde van de keirin.
Ondanks een goed opgebouwde race lukte het niet om een rechtstreekse kwalificatie eruit te sprinten. Een lichte voorsprong uit de laatste bocht op de nummer drie was op de meet omgezet in een banddikte achterstand en met dit resultaat moest Rozanne in de herkansing.
Dit ging veel beter en Rozanne sprintte van kop af met groot verschil op de rest van het veld alsnog naar de finale. In deze finale werd met zes meiden gevochten om de medailles, maar eerst om het wiel van Amy Pieters die vooraan begon.
Rozanne zat direct op deze goede plek en was niet van plan ‘m af te staan, ook niet toen de gangmaker de baan verliet. Met het ingaan van de laatste ronde moesten de anderen er dus overheen komen, maar Amy en Rozanne reden zo hard dat het niemand meer lukte. Rozanne kon ook niet meer over Amy heen en dus wist ze voor de derde achtereenvolgende keer een zilveren medaille te behalen. De puntenkoers die aan het einde van de dag nog werd verreden was hierna net iets te veel van het goede. Het lukte niet meer om een rol van betekenis te spelen in de strijd om het eremetaal. Zeven ronden voor het eind was er een ontsnapping van Lotte van Hoek die een halve ronde wist te pakken. Rozanne wilde niet puntloos eindigen en dus ging ze drie ronden voor het eind met een machtige jump weg uit het peleton. Bijna had ze nog Lotte voor de eindstreep achterhaald al speelde dat voor haar eindklassering al geen rol meer.
Met drie keer zilver op de sprintnummers en een KNWU uitnodiging voor een interland op zak kan er meer dan tevreden op het NK teruggekeken worden.