Hij is ondertussen al weer een paar dagen terug in ons koude landje en was ook mee met de eerste EPE training afgelopen zondag.. En dat was even omschakelen, Roy kwam namelijk net terug uit Australië! Daar heeft hij zijn droom waargemaakt en één van de oudste en zwaarste mountainbike meerdages gereden: de Crocodile Trophy! Lees hieronder zijn verhaal:
9 Dagen afzien en genieten! Roy’s Crocodile Trophy
Degene die me een beetje kennen hebben mij er vast al een keer over gehoord, de Crocodile Trophy. Deze race staat al zeker 10 jaar op mijn ‘bucketlist’ en is eigenlijk de enige mtb meerdaagse die ik écht nog een keer wilde rijden. Toen op het laatste moment alles op zijn plaats viel om de 9 daagse mountainbike wedstrijd in Australië te rijden, wist ik het snel. Ik ga mee doen!
Maar de keuze werd toch nog iets moeilijk dan gedacht; Eerder dit jaar had ik me namelijk gekwalificeerd voor het Wereld Kampioenschap Gravel. En om dat eerste WK Gravel in Italië nou te laten schieten… Daar zou ik kunnen starten tussen profs zoals Mathieu van der Poel en Greg Van Avermaet. Dat overslaan doe je natuurlijk niet zomaar. Maar na lang wikken en wegen heb ik gekozen om toch niet heen te gaan, zodat ik me optimaal kon voorbereiden op mijn droomrace. Dat WK kan misschien volgend jaar ook nog
Making dreams come true! En met een beetje geluk zit er misschien wel meer in dan alleen de ervaring van het meerijden.. Het parcours is dit jaar namelijk nog uitdagender dan ooit met veel singletracks, technische klimmen en afdalingen. In totaal 770km en meer dan 15000 hoogtemeters. Om aan het tijdsverschil te wennen was ik er anderhalve week voor de race, waardoor ik ook meteen nog een paar goede trainingen kon doen.
Hieronder een samenvattig van elke etappe met wat foto’s van de wedstrijd en natuurlijk ook ‘behind the scenes’. Om meteen maar goed te beginnen; Tijdens de eerste trainingsweek kwam ik meteen een hele groep kangoeroes tegen midden op het pad, iets wat je hier niet vaak ziet in de Noord-Hollandse duinen 😉
Proloog – 6,8km / 250 hoogtemeters
Na lange wachtrij op Schiphol, de reis van 23 uur, nog wat extra trainingsuren op de fiets en natuurlijk rust in de laatste dagen voor de race ging het nu van start. Het leek nog steeds een droom, maar met een proloog van 6,8km en bijna 250 hoogtemeters op het Smithfield mtb parcours is het nu dan toch echt begonnen! Een snelle start met veel vlakke bochten gevolgd door een paar steile beklimmingen en technische afdalingen die ook in het wereld beker mountainbike parcours zaten enkele jaren geleden.
Een geweldige manier om dit evenement te beginnen en ik eindigde op de 11e plaats. De ‘echte race’ begint morgen (etappe 1) met 80km en 1934 hoogtemeters
View this post on Instagram
Etappe 1 – 80km / 2100hm
Huidige locatie: Middle of nowhere? ⛺️ Ik had het al een beetje verwacht, maar op de eerste asfaltklim vond ik niet de benen die ik nodig had. Dit soort klimmen liggen mij niet echt. Gelukkig begon ik me langzaam beter te voelen tijdens de race. We reden van de kust binnen een uur het regenwoud in waar de echt steile offroad beklimmingen met stukken tot 35% begonnen. Langzaam maar zeker haalde ik steeds meer renners in en kwam ik over de finish als 5e (overall) en 3e in mijn leeftijdscategorie. Meteen op het podium dus de eerste echte dag! Mijn verblijf voor de komende dagen. Na 2 nachten is het weer inpakken en op naar de volgende locatie. De organisatie neemt dan je koffer mee en zet de tent weer op Als je dit thuis probeert springen waarschijnlijk alle stoppen er uit 😉 Maar als je up to date wilt blijven in de ‘outback’ is dit de manier om toch nog even snel je Strava rit te kunnen uploaden
Etappe 2 – 80km/ 1923hm
Op de foto hieronder zie je mijn beste glimlach na 80km afzien in de hitte! Mijn plan vandaag pakte bijna perfect uit, maar er waren 3 mannen die te sterk waren op de beklimmingen. Ik kon een paar keer het gat naar de kopgroep dichten in de afdalingen, maar toen er op de laatste klim nog een keer werd aangevallen explodeerde mijn benen. Niet opgeven en doortrappen resulteerde in een 4e plaats overall en 3e in mijn leeftijdscategorie. Opnieuw podium, boven verwachting! Ook de nummers op mijn wattage meter beginnen ergens op te lijken https://strava-embeds.com/activity/8074925827#ns=e14cc8e6-50fd-44a6-980e-4276ebcebffc&hostOrigin=https%3A%2F%2Fbeukersbikecentre.nl&hostPath=%2Froy-in-australie-het-verslag-van-de-crocodile-trophy%2F&hostTitle=Roy+in+Australie%3A+Het+verslag+van+de+Crocodile+Trophy%21+-+Beukers+Bike+Centre
De locatie van de eerste twee overnachtingen was prachtig. Het enige wat je in de avond hoorde waren alle dieren geluiden, de eigenaar maakte brood voor ons op een klassieke manier en gaf het startschot met een zweep! De was drogen aan een prikkeldraad hek, niet ideaal, maar je moet toch wat
Etappe 3 – 80km / 2532hm
Een zware, hele zware dag in het zadel…
Helaas moest ik tijdens etappe 3 de prijs betalen nadat ik een dag eerder voor een ritzege probeerde te gaan… Vanaf het begin voelde m’n benen leeg en kwam ik gewoon echt niet voorruit. Ik veloor veel tijd en dat betekende dat een toppositie in het klassement nu bijna onmogelijk was…
Aan de positieve kant: Naast het afzien heb ik toch genoten van elke meter in de prachtige omgeving. En er zijn nog 5 etappes te gaan op deze prachtige locatie! Last but not least: Alle renners die me passeerden vroegen of het goed met me ging en probeerde me aan te moedigen/ op te vrolijken! De goede sfeer onder de renners maakte dit evenement nog mooier dan ik al verwacht had
Naar de kl*te… En dan nog moet je nog 5 dagen
Nee.. Dat is geen zelfbruiner, maar écht Australisch stof op de benen 🙂
Etappe 4 – Queenstage – 90km / 2612hm
Dit was echt mountainbiken! Die actie foto is heel gaaf, maar die uit de feedzone is net zo belangrijk; Bijna 6 uur op de fiets vandaag betekende zes bidons van 750 ml.
Er was serieuze actie vandaag en de Koninginnenrit deed haar naam eer aan. Zwaar, maar top!
Technische beklimmingen en geweldige afdalingen. Dit was zonder twijfel de gaafste marathon die ik ooit heb gereden. Mijn benen voelden vandaag niet zo goed aan bij de start (wat niet gek was na gister), maar langzaam maar zeker begon mijn lichaam weer beter te werken. Ik eindigde als 9e en genoot van elke seconde van deze etappe!
Zo veel single tracks en mega zware klimmen en afdalingen, die ook nog eens technisch waren. Doordat ik kon blijven fietsen op plaatsen waar veel anderen dat niet konden schoof ik lekker op in het klassement na de off-day gister
Etappe 5 – 120km / 1933hm
Na een vroege aanval van ondergetekende probeerde ik zo lang mogelijk bij de kopgroep te blijven. Maar wat zijn de mannen die in de top 3 van het klassement staan sterk!
Ik werd gelost op de eerste lange klim en kwam in de tweede groep te rijden. Totdat ik een scherpe rots raakte en een flinke snee in de zijwand van mijn achterband kreeg.. Volledig mijn eigen schuld; Ik had afgesproken om met de groep samen te werken, maar pakte zonder dat het de bedoeling was een voorsprong op de technische klim. Naar beneden wilde ik ze weer terug laten komen en reed ik langzamer dan ik normaal zou doen. En ja.. Als je dan net niet helemaal gefocust bent is een foutje snel gemaakt
Pluggen had geen zin door de snee van 3cm aan de zijwang, dus dat werd een nieuwe binnenband monteren. Net toen ik weer op stapte passeerde mede Nederlander Leander Hamelink en hij was mijn motor voor het tweede deel van de race! En de reden dat ik nog steeds in de top 10 van het klassement sta
Gelukkig was de filmploeg midden in het bos en na de finish aanwezig en legde ze alle actie vast haha. Misschien is mijn bandenwissel nog terug te zien in de aftermovie
Na elke etappe: Even snel wat eten, een herstelshake, douchen in de douches die je hier op de achtergrond ziet, fiets schoonmaken, even relaxen, avond eten en weer naar bed!
Etappe 6 – 125km / 1463hm
Weer terug op het podium!!
Een spannende race vandaag met een risico. Ik moest iets verzinnen om langer voorin mee te kunnen als ik wilde winnen. En dus kwam ik op het idee om meer koolhydraten tot me te nemen aan het begin van de race zodat ik daar later voordeel van zou kunnen hebben. Met de Beta-Fuel gels, poeder en chews van SIS kan ik namelijk makkelijk 110gram per uur naar binnen ‘werken’. Maar meer had ik nog niet eerder geprobeerd. Ik weet dat er onderzoeken zijn waaruit blijkt dat 120gram (of meer) positieve invloed kan hebben op zowel de presatie tijden het sporten als het herstel.
Ik kies er voor om voor 140g/u te gaan; eigenlijk slechts 1 gel meer dan ik normaal neem. Het is iets wat veel renners niet kunnen en wat je als beginner ook zeker niet moet proberen omdat maagproblemen onderweg dan je grootste vijand kunnen worden.
Maar voor mij pakte het perfect uit. Er was al vroeg een kopgroep weg gereden en ik wachte af met mijn aanval tot een van de eerste steile beklimmingen, ongeveer een uur na de start. Niet veel later reed ik samen met de Oostenrijkse leider in de race, Wolgang Krenn, terug naar de kop. Ik voelde me sterk, maar het tempo op de beklimmingen van zowel Wolfgang als Australier van der Merwe lag eigenlijk te hoog.
Ik werd gelost op een steile klim en belandde, midden in de woestijn met alleen de tegenwind als gezelschap, op achterstand. Maar gelukkig slaagde ik erin om opnieuw aan te sluiten bij mede Nederlander Leander en we werkten samen tot de finish. 4e overall + tweede in mijn leeftijdsgroep. En nog belangrijker.. Heel veel tijd terug gewonnen en flink opgeschoven in het algemene klassment vandaag.
Zo’n zware, snelle en hete dag – nog twee dagen te gaan en ik voel me weer goed!
Een prachtige overnachtingsplek op het terrein van Skyburry, de oudste koffieplantage van Australië
Etappe 7 – 82km / 740hm
Hoge snelheden en een grote teleurstelling tijdens etappe 7…
4e algemeen vandaag en 3e in mijn leeftijdsgroep, maar eerlijk gezegd helemaal niet blij. De twee leiders hielden zich niet aan de regels; Ze reden zij aan zij en staken een weg over waar je alleen achter elkaar mocht rijden en lopend moest oversteken. Voor veiligheidsredenen.
In plaats van ze, zoals meerdere keren uitgelegd, te diskwalificeren en de laatste tijd + 1 uur te geven, kwamen ze weg met slechts een waarschuwing. Als ik wist dat ik alleen een waarschuwing zou krijgen, had ik hetzelfde gedaan. Omdat het heel gemakkelijk was om op deze manier wat tijd te winnen en onze groep eindigde met slechts 35 seconden achterstand.. Het is altijd kl*te als een jury moet beslissen wie er wint.. Maar de organisatie heeft een beslissing genomen (oneerlijk naar mijn mening) dus het is wat het is..
Aan de positieve kant vond ik de afwisseling top en was een super snelle etappe echt mooi was na de lange dagen tot nu toe!
Etappe 8 – 34km / 900 hoogtemeters
I MADE IT! Laatste etappe van de Crocodile Trophy: ✅
Een zware klim op asfalt met een sterke finish op golvend terrein zorgde voor de 3e plaats in de tijdrit van vandaag. Die werd gevolgd door een groepsrit om met alle deelnemers zij aan zijn het laatste stuk te rijden over Four Mile Beach. Na de sterke laatste paar dagen ben ik opgeklommen naar de 3e overall voor de Elite Categorie en super blij met mijn optreden!
Uiteraard was ik vermoeid, toe aan rust en een echt bed, maar dit was een race die ik nooit meer ga vergeten!
Ondanks een voorbereiding die kwa trainingsuren niet perfect was ben ik evengoed veel hoger geëindigd dan ik ooit had durven dromen. Door alle tips & tricks toe te passen die ik geleerd heb van eerdere (etappe) wedstrijden op het gebied van materiaal, voeding en mijn eigen lichaam was het makkelijk om gedicisplineerd te blijven. Waardoor ik uiteindelijk veel opschoof in de laatste dagen en op het podium kon staan in de zon, op het Australische strand van Port Douglas.
Met dank aan iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt en ook grote dank aan alle andere deelnemers die deze ervaring met mij gedeeld hebben!
Voor de liefhebbers nog een paar extra foto’s:
De drie Nederlandse mannen die aan de start stonden op een rij: Leander Hamelink, Roy Beukers en Arie Blauboer
Niet geheel onbelangrijk: Het materiaal. Een Trek Supercaliber, maat XL
Het geheime wapen, Storm Wharenga stuur
9thWave Ninefold wielset, 29mm binnenbreedte custom opgebouwd met deze kleurige spaken. De banden? Maxxis Rekon Race 2.4
34 tands voorblad, 10-51 achter
Deze mag natuurlijk niet missen… Crocodillen!
‘Dutch Pancakes’ aan de andere kant van de wereld bij ons beter bekend als poffertjes 😉
Pas op! Slangen!
Prachtige uitzichten
Mooie foto’s en meestal een grote lach op mijn gezicht. Maar het is een race en ik heb alles gegeven, wat je op deze foto’s goed kan zien.. Het deed pijn, heel veel pijn maar het was het waard!
Foto’s door: Cecilia Glimberg Rønne – Kijk ook op haar instagram pagina voor nog meer mooie foto’s! @cglimbergphoto